Gun
Etymology
From Proto-Gbe *-zã́.[1] Cognates include Fon zǎn, Saxwe Gbe ozàn, Adja ezan, Ewe za
Pronunciation
Noun
ozán (plural ozán lẹ) (Nigeria)
- night
- Synonym: zanmẹ
- Antonym: okle
References
- ^ Capo, Hounkpati B.C. (1991) A Comparative Phonology of Gbe (Publications in African Languages and Linguistics; 14), Berlin/New York, Garome, Benin: Foris Publications & Labo Gbe (Int), page 219
Northern Sami
Pronunciation
- (Kautokeino) IPA(key): /ˈot͡san/
Verb
ozan
- first-person singular present indicative of ohcat
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish اوزان (ozan), from Old Anatolian Turkish اوزان (ozan), of disputed origin. The first sense was rarely encountered after 16th Century, but was reintroduced in the reform era.
Pronunciation
- IPA(key): /oˈzan/
- Hyphenation: o‧zan
Noun
ozan (definite accusative ozanı, plural ozanlar)
- poet
- Synonym: şair
- bard, folksinger
- Synonym: âşık
- (now dialectal) loudmouth
- Synonyms: geveze, çenebaz
Declension
Declension of ozan
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ozan
|
ozanlar
|
| definite accusative
|
ozanı
|
ozanları
|
| dative
|
ozana
|
ozanlara
|
| locative
|
ozanda
|
ozanlarda
|
| ablative
|
ozandan
|
ozanlardan
|
| genitive
|
ozanın
|
ozanların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ozanım
|
ozanlarım
|
| 2nd singular
|
ozanın
|
ozanların
|
| 3rd singular
|
ozanı
|
ozanları
|
| 1st plural
|
ozanımız
|
ozanlarımız
|
| 2nd plural
|
ozanınız
|
ozanlarınız
|
| 3rd plural
|
ozanları
|
ozanları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ozanımı
|
ozanlarımı
|
| 2nd singular
|
ozanını
|
ozanlarını
|
| 3rd singular
|
ozanını
|
ozanlarını
|
| 1st plural
|
ozanımızı
|
ozanlarımızı
|
| 2nd plural
|
ozanınızı
|
ozanlarınızı
|
| 3rd plural
|
ozanlarını
|
ozanlarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ozanıma
|
ozanlarıma
|
| 2nd singular
|
ozanına
|
ozanlarına
|
| 3rd singular
|
ozanına
|
ozanlarına
|
| 1st plural
|
ozanımıza
|
ozanlarımıza
|
| 2nd plural
|
ozanınıza
|
ozanlarınıza
|
| 3rd plural
|
ozanlarına
|
ozanlarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ozanımda
|
ozanlarımda
|
| 2nd singular
|
ozanında
|
ozanlarında
|
| 3rd singular
|
ozanında
|
ozanlarında
|
| 1st plural
|
ozanımızda
|
ozanlarımızda
|
| 2nd plural
|
ozanınızda
|
ozanlarınızda
|
| 3rd plural
|
ozanlarında
|
ozanlarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ozanımdan
|
ozanlarımdan
|
| 2nd singular
|
ozanından
|
ozanlarından
|
| 3rd singular
|
ozanından
|
ozanlarından
|
| 1st plural
|
ozanımızdan
|
ozanlarımızdan
|
| 2nd plural
|
ozanınızdan
|
ozanlarınızdan
|
| 3rd plural
|
ozanlarından
|
ozanlarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ozanımın
|
ozanlarımın
|
| 2nd singular
|
ozanının
|
ozanlarının
|
| 3rd singular
|
ozanının
|
ozanlarının
|
| 1st plural
|
ozanımızın
|
ozanlarımızın
|
| 2nd plural
|
ozanınızın
|
ozanlarınızın
|
| 3rd plural
|
ozanlarının
|
ozanlarının
|
|
Derived terms
- ozanca
- ozanlaşmak
- ozanlık
- ozansı
Further reading
- “ozan”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “ozan”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–) “ozan”, in Nişanyan Sözlük
- “ozan”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982
- Eren, Hasan (1999) “ozan”, in Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü [Etymological Dictionary of the Turkish Language][1] (in Turkish), Ankara: Bizim Büro Basım Evi