pómieniec

Polish

Etymology

From pómiana +‎ -ec.

Pronunciation

Noun

pómieniec m pers

  1. (Chełmno-Dobrzyń) troublemaker; jokester
adjectives
verbs

Further reading

  • Antoni Krasnowolski (1879) “pómieniec”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 307
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.