pašskaņa

See also: pašskaņā

Latvian

Etymology

From paš (a form of pats “self”) +‎ skaņa (sound). A calque of German Selbstlaut (vowel), it was, until the beginning of the 20th century, one of the competing variants of the term patskanis, coined by A. Kronvalds in the 1860s.[1]

Noun

pašskaņa m

  1. (obsolete) genitive singular of pašskanis

pašskaņa f (4th declension)

  1. obsolete form of patskanis

Declension

Declension of pašskaņa (4th declension)
singular plural
nominative pašskaņa pašskaņas
genitive pašskaņas pašskaņu
dative pašskaņai pašskaņām
accusative pašskaņu pašskaņas
instrumental pašskaņu pašskaņām
locative pašskaņā pašskaņās
vocative pašskaņa pašskaņas

References

  1. ^ Karulis, Konstantīns (1992) “patskanis”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary]‎[1] (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN