pacte
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin pactum. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation
Noun
pacte m (plural pactes)
Derived terms
- pactar
- pactejar
References
- ^ “pacte”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
Further reading
- “pacte”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “pacte” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “pacte” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French
Etymology
Learned borrowing from Latin pactum.
Pronunciation
- IPA(key): /pakt/
Audio: (file)
Noun
pacte m (plural pactes)
Derived terms
Descendants
Further reading
- “pacte”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Latin
Participle
pacte
- vocative masculine singular of pactus
Portuguese
Verb
pacte
- inflection of pactar:
- first/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Spanish
Verb
pacte
- inflection of pactar:
- first/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative