palatus
Latin
Etymology 1
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈlaː.t̪us]
Noun
palātus m (genitive palātī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | palātus | palātī |
| genitive | palātī | palātōrum |
| dative | palātō | palātīs |
| accusative | palātum | palātōs |
| ablative | palātō | palātīs |
| vocative | palāte | palātī |
Etymology 2
Perfect active (or passive, with active meaning) participle of pālor
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paːˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈlaː.t̪us]
Participle
pālātus (feminine pālāta, neuter pālātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pālātus | pālāta | pālātum | pālātī | pālātae | pālāta | |
| genitive | pālātī | pālātae | pālātī | pālātōrum | pālātārum | pālātōrum | |
| dative | pālātō | pālātae | pālātō | pālātīs | |||
| accusative | pālātum | pālātam | pālātum | pālātōs | pālātās | pālāta | |
| ablative | pālātō | pālātā | pālātō | pālātīs | |||
| vocative | pālāte | pālāta | pālātum | pālātī | pālātae | pālāta | |
References
- “palatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "palatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- palatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.