panowanie

Polish

Etymology

From panować +‎ -anie.

Pronunciation

  • IPA(key): /pa.nɔˈva.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: pa‧no‧wa‧nie

Noun

panowanie n

  1. verbal noun of panować
  2. reign, rule (period during which a monarch rules)
  3. dominion, mastery

Declension

Declension of panowanie
singular plural
nominative panowanie panowania
genitive panowania panowań
dative panowaniu panowaniom
accusative panowanie panowania
instrumental panowaniem panowaniami
locative panowaniu panowaniach
vocative panowanie panowania

Further reading

  • panowanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • panowanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.