pantang

English

Etymology

From Malay pantang.

Noun

pantang (plural pantangs)

  1. (Malaysia) taboo; ritual prohibition
  2. (Malaysia) lying-in

Adjective

pantang (not comparable)

  1. (Singlish) superstitious

Malay

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpantaŋ/ [ˈpan̪.t̪aŋ]

Noun

pantang (Jawi spelling ڤانتڠ, plural pantang-pantang)

  1. taboo

Further reading