parcelle

French

Etymology

Inherited from Old French parcelle, from Late Latin particella, diminutive of Latin particula. More-or-less a doublet of particule.

Pronunciation

  • IPA(key): /paʁ.sɛl/
  • Audio:(file)

Noun

parcelle f (plural parcelles)

  1. parcel (piece of land)

Descendants

  • Catalan: parcel·la
  • Czech: parcela
  • Galician: parcela
  • German: Parzelle
  • Italian: parcella
  • Luxembourgish: Parzell
  • Norwegian: parsell
  • Polish: parcela
  • Portuguese: parcela
  • Romanian: parcelă
  • Spanish: parcela

References

Anagrams

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /parˈt͡ʃɛl.le/
  • Rhymes: -ɛlle
  • Hyphenation: par‧cèl‧le

Noun

parcelle f

  1. plural of parcella

Anagrams

Old French

Etymology

From Late Latin particella.

Pronunciation

  • (classical) IPA(key): /paɾˈt͡sɛlə/
  • (late) IPA(key): /paɾˈsɛlə/

Noun

parcelle oblique singularf (oblique plural parcelles, nominative singular parcelle, nominative plural parcelles)

  1. parcel

Descendants