paronymon
Latin
Alternative forms
Etymology
From the Ancient Greek πᾰρώνῠμον (părṓnŭmon).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [paˈroː.ny.mɔn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [paˈrɔː.ni.mon]
Noun
parōnymon n (genitive parōnymī); second declension
- (Late Latin) paronym
- 4th C.?, Diomedes (aut.), T.H.G. Keil (ed.), Ars grammatica in Grammatici Latini I (1857), p. 324, ll. 8–9:
- Paronyma sunt quae ab alio quodam trahuntur et nihil de supra memoratis significant, ut equus eques.
- (please add an English translation of this quotation)
- For more quotations using this term, see Citations:paronymon.
- 4th C.?, Diomedes (aut.), T.H.G. Keil (ed.), Ars grammatica in Grammatici Latini I (1857), p. 324, ll. 8–9:
Declension
Second-declension noun (neuter, Greek-type).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | parōnymon | parōnyma |
| genitive | parōnymī | parōnymōrum |
| dative | parōnymō | parōnymīs |
| accusative | parōnymon | parōnyma |
| ablative | parōnymō | parōnymīs |
| vocative | parōnymon | parōnyma |
References
- “Paronymon” in Ambrosius Calepinus’s Dictionarium Latinum (1502)
- Paronymon.nomen ab alio deriuatum.
- părōny̆ma in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,117/2.