partiarius
Latin
Etymology
partiō + -ārius, ultimately from pars.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [par.tiˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [par.t̪͡s̪iˈaː.ri.us]
Noun
partiārius m (genitive partiāriī or partiārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | partiārius | partiāriī |
| genitive | partiāriī partiārī1 |
partiāriōrum |
| dative | partiāriō | partiāriīs |
| accusative | partiārium | partiāriōs |
| ablative | partiāriō | partiāriīs |
| vocative | partiārie | partiāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
Adjective
partiārius (feminine partiāria, neuter partiārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | partiārius | partiāria | partiārium | partiāriī | partiāriae | partiāria | |
| genitive | partiāriī | partiāriae | partiāriī | partiāriōrum | partiāriārum | partiāriōrum | |
| dative | partiāriō | partiāriae | partiāriō | partiāriīs | |||
| accusative | partiārium | partiāriam | partiārium | partiāriōs | partiāriās | partiāria | |
| ablative | partiāriō | partiāriā | partiāriō | partiāriīs | |||
| vocative | partiārie | partiāria | partiārium | partiāriī | partiāriae | partiāria | |
References
- “partiarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "partiarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- partiarius in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016