particularis
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [par.tɪ.kʊˈɫaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [par.t̪i.kuˈlaː.ris]
Adjective
particulāris (neuter particulāre); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | particulāris | particulāre | particulārēs | particulāria | |
genitive | particulāris | particulārium | |||
dative | particulārī | particulāribus | |||
accusative | particulārem | particulāre | particulārēs particulārīs |
particulāria | |
ablative | particulārī | particulāribus | |||
vocative | particulāris | particulāre | particulārēs | particulāria |
Descendants
- Catalan: particular
- English: particular
- Old French: particulier
- Middle French: particulier
- French: particulier
- → Middle Dutch: particulier
- Dutch: particulier
- Afrikaans: partikulier
- → Indonesian: partikelir
- → Javanese: ꦥꦂꦠꦶꦏꦼꦭꦶꦂ (partikelir)
- → Petjo: partiklier
- → Peranakan Indonesian: particulier
- Dutch: particulier
- Middle French: particulier
- Italian: particolare
- Old Galician-Portuguese: particular
- Fala: particulal
- Galician: particular
- Portuguese: particular
- Romanian: particular
- Sicilian: particulari
- Spanish: particular
References
- “particularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- particularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.