patefactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of patefaciō.
Participle
patefactus (feminine patefacta, neuter patefactum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | patefactus | patefacta | patefactum | patefactī | patefactae | patefacta | |
| genitive | patefactī | patefactae | patefactī | patefactōrum | patefactārum | patefactōrum | |
| dative | patefactō | patefactae | patefactō | patefactīs | |||
| accusative | patefactum | patefactam | patefactum | patefactōs | patefactās | patefacta | |
| ablative | patefactō | patefactā | patefactō | patefactīs | |||
| vocative | patefacte | patefacta | patefactum | patefactī | patefactae | patefacta | |
References
- “patefactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “patefactus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- patefactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a breach: iter ruina patefactum
- a breach: iter ruina patefactum