patricius

See also: Patricius and patrícius

Latin

Etymology

From patr- (literally father) +‎ -icius (adjective-forming suffix).

Pronunciation

Adjective

patricius (feminine patricia, neuter patricium); first/second-declension adjective

  1. patrician, noble

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative patricius patricia patricium patriciī patriciae patricia
genitive patriciī patriciae patriciī patriciōrum patriciārum patriciōrum
dative patriciō patriciae patriciō patriciīs
accusative patricium patriciam patricium patriciōs patriciās patricia
ablative patriciō patriciā patriciō patriciīs
vocative patricie patricia patricium patriciī patriciae patricia

Alternative forms

Derived terms

Noun

patricius m (genitive patriciī or patricī); second declension

  1. patrician

Declension

Second-declension noun.

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Descendants

References

  • patricius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • patricius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "patricius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • patricius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • patrician arrogance; pride of caste: spiritus patricii (Liv. 4. 42)
  • patricius”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray