patrimonialis
Latin
Etymology
From patrimōnium (“patrimony”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pa.trɪ.moː.niˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.t̪ri.mo.niˈaː.lis]
Adjective
patrimōniālis (neuter patrimōniāle); third-declension two-termination adjective
- of or belonging to a patrimony, patrimonial
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | patrimōniālis | patrimōniāle | patrimōniālēs | patrimōniālia | |
| genitive | patrimōniālis | patrimōniālium | |||
| dative | patrimōniālī | patrimōniālibus | |||
| accusative | patrimōniālem | patrimōniāle | patrimōniālēs patrimōniālīs |
patrimōniālia | |
| ablative | patrimōniālī | patrimōniālibus | |||
| vocative | patrimōniālis | patrimōniāle | patrimōniālēs | patrimōniālia | |
Descendants
- Catalan: patrimonial
- English: patrimonial
- French: patrimonial
- Galician: patrimonial
- Italian: patrimoniale
- Occitan: patrimonial
- Portuguese: patrimonial
- Romanian: patrimonial
- Sicilian: patrimuniali
- Spanish: patrimonial
References
- patrimonialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- "patrimonialis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)