patronalis
Latin
Etymology
From patrōnus (“protection, patronage”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pa.troːˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pa.t̪roˈnaː.lis]
Adjective
patrōnālis (neuter patrōnāle); third-declension two-termination adjective
- of or belonging to a patron
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | patrōnālis | patrōnāle | patrōnālēs | patrōnālia | |
| genitive | patrōnālis | patrōnālium | |||
| dative | patrōnālī | patrōnālibus | |||
| accusative | patrōnālem | patrōnāle | patrōnālēs patrōnālīs |
patrōnālia | |
| ablative | patrōnālī | patrōnālibus | |||
| vocative | patrōnālis | patrōnāle | patrōnālēs | patrōnālia | |
Descendants
- Sicilian: patrunali
References
- “patronalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- patronalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.