pavefactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pavefaciō.
Participle
pavefactus (feminine pavefacta, neuter pavefactum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pavefactus | pavefacta | pavefactum | pavefactī | pavefactae | pavefacta | |
| genitive | pavefactī | pavefactae | pavefactī | pavefactōrum | pavefactārum | pavefactōrum | |
| dative | pavefactō | pavefactae | pavefactō | pavefactīs | |||
| accusative | pavefactum | pavefactam | pavefactum | pavefactōs | pavefactās | pavefacta | |
| ablative | pavefactō | pavefactā | pavefactō | pavefactīs | |||
| vocative | pavefacte | pavefacta | pavefactum | pavefactī | pavefactae | pavefacta | |
References
- “pavefactus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers