perantiquus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛ.ranˈtiː.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pe.ran̪ˈt̪iː.kʷus]
Adjective
perantīquus (feminine perantīqua, neuter perantīquum); first/second-declension adjective
- very ancient
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perantīquus | perantīqua | perantīquum | perantīquī | perantīquae | perantīqua | |
| genitive | perantīquī | perantīquae | perantīquī | perantīquōrum | perantīquārum | perantīquōrum | |
| dative | perantīquō | perantīquae | perantīquō | perantīquīs | |||
| accusative | perantīquum | perantīquam | perantīquum | perantīquōs | perantīquās | perantīqua | |
| ablative | perantīquō | perantīquā | perantīquō | perantīquīs | |||
| vocative | perantīque | perantīqua | perantīquum | perantīquī | perantīquae | perantīqua | |
References
- “perantiquus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perantiquus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perantiquus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.