percitus

Latin

Etymology 1

Perfect passive participle of percieō.

Participle

percitus (feminine percita, neuter percitum); first/second-declension participle

  1. shaken, excited
Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative percitus percita percitum percitī percitae percita
genitive percitī percitae percitī percitōrum percitārum percitōrum
dative percitō percitae percitō percitīs
accusative percitum percitam percitum percitōs percitās percita
ablative percitō percitā percitō percitīs
vocative percite percita percitum percitī percitae percita

Etymology 2

Perfect passive participle of perciō.

Participle

percītus (feminine percīta, neuter percītum); first/second-declension participle

  1. excited; called out
Declension

First/second-declension adjective.

References

  • percitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • percitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "percitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • percitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.