perdoctus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of perdoceō.

Participle

perdoctus (feminine perdocta, neuter perdoctum); first/second-declension participle

  1. instructed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative perdoctus perdocta perdoctum perdoctī perdoctae perdocta
genitive perdoctī perdoctae perdoctī perdoctōrum perdoctārum perdoctōrum
dative perdoctō perdoctae perdoctō perdoctīs
accusative perdoctum perdoctam perdoctum perdoctōs perdoctās perdocta
ablative perdoctō perdoctā perdoctō perdoctīs
vocative perdocte perdocta perdoctum perdoctī perdoctae perdocta

References

  • perdoctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers