perdonatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of perdōnō.
Participle
perdōnātus (feminine perdōnāta, neuter perdōnātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perdōnātus | perdōnāta | perdōnātum | perdōnātī | perdōnātae | perdōnāta | |
| genitive | perdōnātī | perdōnātae | perdōnātī | perdōnātōrum | perdōnātārum | perdōnātōrum | |
| dative | perdōnātō | perdōnātae | perdōnātō | perdōnātīs | |||
| accusative | perdōnātum | perdōnātam | perdōnātum | perdōnātōs | perdōnātās | perdōnāta | |
| ablative | perdōnātō | perdōnātā | perdōnātō | perdōnātīs | |||
| vocative | perdōnāte | perdōnāta | perdōnātum | perdōnātī | perdōnātae | perdōnāta | |