perfamiliaris
Latin
Etymology
From per- + familiaris.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛr.fa.mɪ.liˈaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [per.fa.mi.liˈaː.ris]
Adjective
perfamiliāris (neuter perfamiliāre); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | perfamiliāris | perfamiliāre | perfamiliārēs | perfamiliāria | |
genitive | perfamiliāris | perfamiliārium | |||
dative | perfamiliārī | perfamiliāribus | |||
accusative | perfamiliārem | perfamiliāre | perfamiliārēs perfamiliārīs |
perfamiliāria | |
ablative | perfamiliārī | perfamiliāribus | |||
vocative | perfamiliāris | perfamiliāre | perfamiliārēs | perfamiliāria |
Noun
perfamiliāris m (genitive perfamiliāris); third declension
- close friend
Declension
Third-declension noun (i-stem, ablative singular in -ī).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | perfamiliāris | perfamiliārēs |
genitive | perfamiliāris | perfamiliārium |
dative | perfamiliārī | perfamiliāribus |
accusative | perfamiliārem | perfamiliārēs perfamiliārīs |
ablative | perfamiliārī | perfamiliāribus |
vocative | perfamiliāris | perfamiliārēs |
References
- “perfamiliaris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perfamiliaris”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perfamiliaris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.