perfruitus
Latin
Etymology
Perfect participle of perfruor
Participle
perfruitus (feminine perfruita, neuter perfruitum); first/second-declension participle
- thoroughly enjoyed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perfruitus | perfruita | perfruitum | perfruitī | perfruitae | perfruita | |
| genitive | perfruitī | perfruitae | perfruitī | perfruitōrum | perfruitārum | perfruitōrum | |
| dative | perfruitō | perfruitae | perfruitō | perfruitīs | |||
| accusative | perfruitum | perfruitam | perfruitum | perfruitōs | perfruitās | perfruita | |
| ablative | perfruitō | perfruitā | perfruitō | perfruitīs | |||
| vocative | perfruite | perfruita | perfruitum | perfruitī | perfruitae | perfruita | |