perfunctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of perfungor.
Participle
perfūnctus (feminine perfūncta, neuter perfūnctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perfūnctus | perfūncta | perfūnctum | perfūnctī | perfūnctae | perfūncta | |
| genitive | perfūnctī | perfūnctae | perfūnctī | perfūnctōrum | perfūnctārum | perfūnctōrum | |
| dative | perfūnctō | perfūnctae | perfūnctō | perfūnctīs | |||
| accusative | perfūnctum | perfūnctam | perfūnctum | perfūnctōs | perfūnctās | perfūncta | |
| ablative | perfūnctō | perfūnctā | perfūnctō | perfūnctīs | |||
| vocative | perfūncte | perfūncta | perfūnctum | perfūnctī | perfūnctae | perfūncta | |
References
- “perfunctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perfunctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perfunctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a man who has held many offices: honoribus ac reipublicae muneribus perfunctus (De Or. 1. 45)
- to retire from service: militia functum, perfunctum esse
- a man who has held many offices: honoribus ac reipublicae muneribus perfunctus (De Or. 1. 45)