perhibens
Latin
Etymology
Present participle of perhibeō.
Participle
perhibēns (genitive perhibentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | perhibēns | perhibentēs | perhibentia | ||
| genitive | perhibentis | perhibentium | |||
| dative | perhibentī | perhibentibus | |||
| accusative | perhibentem | perhibēns | perhibentēs perhibentīs |
perhibentia | |
| ablative | perhibente perhibentī1 |
perhibentibus | |||
| vocative | perhibēns | perhibentēs | perhibentia | ||
1When used purely as an adjective.