perhibitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of perhibeō

Pronunciation

Participle

perhibitus (feminine perhibita, neuter perhibitum); first/second-declension participle

  1. Having been ascribed; asserted

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative perhibitus perhibita perhibitum perhibitī perhibitae perhibita
genitive perhibitī perhibitae perhibitī perhibitōrum perhibitārum perhibitōrum
dative perhibitō perhibitae perhibitō perhibitīs
accusative perhibitum perhibitam perhibitum perhibitōs perhibitās perhibita
ablative perhibitō perhibitā perhibitō perhibitīs
vocative perhibite perhibita perhibitum perhibitī perhibitae perhibita

References