permagnificus
Latin
Etymology
From per- + magnificus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛr.maŋˈnɪ.fɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [per.maɲˈɲiː.fi.kus]
Adjective
permagnificus (feminine permagnifica, neuter permagnificum); first/second-declension adjective
- Very sumptuous or magnificent
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | permagnificus | permagnifica | permagnificum | permagnificī | permagnificae | permagnifica | |
genitive | permagnificī | permagnificae | permagnificī | permagnificōrum | permagnificārum | permagnificōrum | |
dative | permagnificō | permagnificae | permagnificō | permagnificīs | |||
accusative | permagnificum | permagnificam | permagnificum | permagnificōs | permagnificās | permagnifica | |
ablative | permagnificō | permagnificā | permagnificō | permagnificīs | |||
vocative | permagnifice | permagnifica | permagnificum | permagnificī | permagnificae | permagnifica |
References
- “permagnificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- permagnificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- permagnificus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016