permeatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of permeō.
Participle
permeātus (feminine permeāta, neuter permeātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | permeātus | permeāta | permeātum | permeātī | permeātae | permeāta | |
| genitive | permeātī | permeātae | permeātī | permeātōrum | permeātārum | permeātōrum | |
| dative | permeātō | permeātae | permeātō | permeātīs | |||
| accusative | permeātum | permeātam | permeātum | permeātōs | permeātās | permeāta | |
| ablative | permeātō | permeātā | permeātō | permeātīs | |||
| vocative | permeāte | permeāta | permeātum | permeātī | permeātae | permeāta | |
References
- “permeatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- permeatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.