perpendicularis
Latin
Etymology
From perpendiculum (“plumb line”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛr.pɛn.dɪ.kʊˈɫaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [per.pen̪.d̪i.kuˈlaː.ris]
Adjective
perpendiculāris (neuter perpendiculāre, adverb perpendiculāriter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | perpendiculāris | perpendiculāre | perpendiculārēs | perpendiculāria | |
| genitive | perpendiculāris | perpendiculārium | |||
| dative | perpendiculārī | perpendiculāribus | |||
| accusative | perpendiculārem | perpendiculāre | perpendiculārēs perpendiculārīs |
perpendiculāria | |
| ablative | perpendiculārī | perpendiculāribus | |||
| vocative | perpendiculāris | perpendiculāre | perpendiculārēs | perpendiculāria | |
References
- “perpendicularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- perpendicularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.