perpetuabilis
Latin
Etymology
From perpetuō (“perpetuate”) + -bilis (“-able”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pɛr.pɛ.tuˈaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [per.pe.t̪uˈaː.bi.lis]
Adjective
perpetuābilis (neuter perpetuābile); third-declension two-termination adjective
- (Late Latin, rare) that can be perpetuated
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | perpetuābilis | perpetuābile | perpetuābilēs | perpetuābilia | |
| genitive | perpetuābilis | perpetuābilium | |||
| dative | perpetuābilī | perpetuābilibus | |||
| accusative | perpetuābilem | perpetuābile | perpetuābilēs perpetuābilīs |
perpetuābilia | |
| ablative | perpetuābilī | perpetuābilibus | |||
| vocative | perpetuābilis | perpetuābile | perpetuābilēs | perpetuābilia | |
Descendants
- Italian: perpetuabile