perscriptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of perscrībō.
Participle
perscrīptus (feminine perscrīpta, neuter perscrīptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perscrīptus | perscrīpta | perscrīptum | perscrīptī | perscrīptae | perscrīpta | |
| genitive | perscrīptī | perscrīptae | perscrīptī | perscrīptōrum | perscrīptārum | perscrīptōrum | |
| dative | perscrīptō | perscrīptae | perscrīptō | perscrīptīs | |||
| accusative | perscrīptum | perscrīptam | perscrīptum | perscrīptōs | perscrīptās | perscrīpta | |
| ablative | perscrīptō | perscrīptā | perscrīptō | perscrīptīs | |||
| vocative | perscrīpte | perscrīpta | perscrīptum | perscrīptī | perscrīptae | perscrīpta | |
References
- “perscriptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perscriptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perscriptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.