perspectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of perspiciō.
Participle
perspectus (feminine perspecta, neuter perspectum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | perspectus | perspecta | perspectum | perspectī | perspectae | perspecta | |
| genitive | perspectī | perspectae | perspectī | perspectōrum | perspectārum | perspectōrum | |
| dative | perspectō | perspectae | perspectō | perspectīs | |||
| accusative | perspectum | perspectam | perspectum | perspectōs | perspectās | perspecta | |
| ablative | perspectō | perspectā | perspectō | perspectīs | |||
| vocative | perspecte | perspecta | perspectum | perspectī | perspectae | perspecta | |
References
- “perspectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perspectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perspectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.