pertractatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pertractō.
Participle
pertractātus (feminine pertractāta, neuter pertractātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pertractātus | pertractāta | pertractātum | pertractātī | pertractātae | pertractāta | |
| genitive | pertractātī | pertractātae | pertractātī | pertractātōrum | pertractātārum | pertractātōrum | |
| dative | pertractātō | pertractātae | pertractātō | pertractātīs | |||
| accusative | pertractātum | pertractātam | pertractātum | pertractātōs | pertractātās | pertractāta | |
| ablative | pertractātō | pertractātā | pertractātō | pertractātīs | |||
| vocative | pertractāte | pertractāta | pertractātum | pertractātī | pertractātae | pertractāta | |
References
- "pertractatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)