perturbator

English

Alternative forms

Noun

perturbator (plural perturbators)

  1. Something that perturbates

Latin

Verb

perturbātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of perturbō

References

  • perturbator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perturbator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • perturbator in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016

Romanian

Etymology

Borrowed from French perturbateur.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌper.tur.baˈtor/

Adjective

perturbator m or n (feminine singular perturbatoare, masculine plural perturbatori, feminine and neuter plural perturbatoare)

  1. perturbative, disturbing
    Synonym: perturbativ

Declension

Declension of perturbator
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite perturbator perturbatoare perturbatori perturbatoare
definite perturbatorul perturbatoarea perturbatorii perturbatoarele
genitive-
dative
indefinite perturbator perturbatoare perturbatori perturbatoare
definite perturbatorului perturbatoarei perturbatorilor perturbatoarelor