pervicturus
Latin
Etymology
Future active participle of pervincō.
Participle
pervictūrus (feminine pervictūra, neuter pervictūrum); first/second-declension participle
- about to conquer
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pervictūrus | pervictūra | pervictūrum | pervictūrī | pervictūrae | pervictūra | |
| genitive | pervictūrī | pervictūrae | pervictūrī | pervictūrōrum | pervictūrārum | pervictūrōrum | |
| dative | pervictūrō | pervictūrae | pervictūrō | pervictūrīs | |||
| accusative | pervictūrum | pervictūram | pervictūrum | pervictūrōs | pervictūrās | pervictūra | |
| ablative | pervictūrō | pervictūrā | pervictūrō | pervictūrīs | |||
| vocative | pervictūre | pervictūra | pervictūrum | pervictūrī | pervictūrae | pervictūra | |