philosophor
Latin
Etymology
From philosophus + -or.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pʰɪˈɫɔ.sɔ.pʰɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fiˈlɔː.s̬o.for]
Verb
philosophor (present infinitive philosophārī, perfect active philosophātus sum); first conjugation, deponent
- to philosophize
- Marcus Aurelius, Sayings 3:
- Sententia Platonis semper in ore illius fuit, “Florere civitates, si aut philosophi imperarent aut imperantes philosopharentur"
- This wisdom of Plato was always on his lips: States flourish if either philosophers rule or rulers philosophize
- Sententia Platonis semper in ore illius fuit, “Florere civitates, si aut philosophi imperarent aut imperantes philosopharentur"
Conjugation
Conjugation of philosophor (first conjugation, deponent)
Related terms
References
- “philosophor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “philosophor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- philosophor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.