pień

See also: pien, pien-, Pien, and píen

Polish

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈpjɛɲ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲ
  • Syllabification: pień

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *pьňь.

Noun

pień m inan (diminutive pieniek)

  1. trunk, bole (part of a tree)
  2. (beekeeping) bee colony
  3. (Ostróda) block on which one chops wood
Declension
Declension of pień
singular plural
nominative pień pnie
genitive pnia pni
dative pniowi pniom
accusative pień pnie
instrumental pniem pniami
locative pniu pniach
vocative pniu pnie
Derived terms
adverb
nouns

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

pień n

  1. genitive plural of pienie
    Synonym: pieni

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

pień

  1. second-person singular imperative of pienić

Further reading

  • pień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pień in Polish dictionaries at PWN
  • Kazimierz Nitsch (1907) “pień”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 391
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.