pilsonis

Latvian

Etymology

A 19th-century neologism, coined by Atis Kronvalds, who claimed to have derived it from pilst (to be(come) full, complete) +‎ -onis, following the example of mirt (to die), mironis (corpse). K. Mīlenbahs criticized it as an incorrect derivation from pils (castle) (compare German Bürger (citizien), from Burg (castle, fortress)). Kronvalds had indeed derived and proposed terms derived from pils for “citizen” (pilietis, pilnietis, which were not successful), but not pilsonis.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [pìlsuonis]

Noun

pilsonis m (2nd declension, feminine form: pilsone)

  1. (male) citizen (a legal member of a state)
    Latvijas Republikas pilsoniscitizen of the Latvian Republic
    pilsoņu tiesībascivil (lit. citizens') rights
    pilsoņu brīvībascivil (lit. citizens') liberties
    ārvalsts pilsonisforeign citizen
    goda pilsonishonorary citizen
    pilsoņu karšcivil (lit. citizens') war

Declension

Declension of pilsonis (2nd declension)
singular plural
nominative pilsonis pilsoņi
genitive pilsoņa pilsoņu
dative pilsonim pilsoņiem
accusative pilsoni pilsoņus
instrumental pilsoni pilsoņiem
locative pilsonī pilsoņos
vocative pilsoni pilsoņi

Derived terms

Descendants

  • Latgalian: piļsūņs

References

  1. ^ Karulis, Konstantīns (1992) “pilsonis”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary]‎[1] (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN