pincérnő
Hungarian
Etymology
pincér (“waiter”) + nő (“woman”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈpint͡seːrnøː]
- Hyphenation: pin‧cér‧nő
- Rhymes: -nøː
Noun
pincérnő (plural pincérnők)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pincérnő | pincérnők |
| accusative | pincérnőt | pincérnőket |
| dative | pincérnőnek | pincérnőknek |
| instrumental | pincérnővel | pincérnőkkel |
| causal-final | pincérnőért | pincérnőkért |
| translative | pincérnővé | pincérnőkké |
| terminative | pincérnőig | pincérnőkig |
| essive-formal | pincérnőként | pincérnőkként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | pincérnőben | pincérnőkben |
| superessive | pincérnőn | pincérnőkön |
| adessive | pincérnőnél | pincérnőknél |
| illative | pincérnőbe | pincérnőkbe |
| sublative | pincérnőre | pincérnőkre |
| allative | pincérnőhöz | pincérnőkhöz |
| elative | pincérnőből | pincérnőkből |
| delative | pincérnőről | pincérnőkről |
| ablative | pincérnőtől | pincérnőktől |
| non-attributive possessive – singular |
pincérnőé | pincérnőké |
| non-attributive possessive – plural |
pincérnőéi | pincérnőkéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | pincérnőm | pincérnőim |
| 2nd person sing. | pincérnőd | pincérnőid |
| 3rd person sing. | pincérnője | pincérnői |
| 1st person plural | pincérnőnk | pincérnőink |
| 2nd person plural | pincérnőtök | pincérnőitek |
| 3rd person plural | pincérnőjük | pincérnőik |
Further reading
- pincérnő in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.