pirka
Latvian
Verb
pirka
- third-person singular/plural past indicative of pirkt
Swedish
Verb
pirka (present pirkar, preterite pirkade, supine pirkat, imperative pirka)
- to fish with a pirk
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | pirka | pirkas | ||
| supine | pirkat | pirkats | ||
| imperative | pirka | — | ||
| imper. plural1 | pirken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | pirkar | pirkade | pirkas | pirkades |
| ind. plural1 | pirka | pirkade | pirkas | pirkades |
| subjunctive2 | pirke | pirkade | pirkes | pirkades |
| present participle | pirkande | |||
| past participle | pirkad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Related terms
See also
Noun
pirka c
- (colloquial) a (simple) cap
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | pirka | pirkas |
| definite | pirkan | pirkans | |
| plural | indefinite | pirkor | pirkors |
| definite | pirkorna | pirkornas |