plagians
Latin
Etymology
Present participle of plagiō.
Participle
plagiāns (genitive plagiantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | plagiāns | plagiantēs | plagiantia | ||
| genitive | plagiantis | plagiantium | |||
| dative | plagiantī | plagiantibus | |||
| accusative | plagiantem | plagiāns | plagiantēs plagiantīs |
plagiantia | |
| ablative | plagiante plagiantī1 |
plagiantibus | |||
| vocative | plagiāns | plagiantēs | plagiantia | ||
1When used purely as an adjective.