planissimus
Latin
Adjective
plānissimus (superlative, feminine plānissima, neuter plānissimum); first/second declension
- superlative degree of plānus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | plānissimus | plānissima | plānissimum | plānissimī | plānissimae | plānissima | |
| genitive | plānissimī | plānissimae | plānissimī | plānissimōrum | plānissimārum | plānissimōrum | |
| dative | plānissimō | plānissimae | plānissimō | plānissimīs | |||
| accusative | plānissimum | plānissimam | plānissimum | plānissimōs | plānissimās | plānissima | |
| ablative | plānissimō | plānissimā | plānissimō | plānissimīs | |||
| vocative | plānissime | plānissima | plānissimum | plānissimī | plānissimae | plānissima | |
References
- planissimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the law orders, forbids (expressly, distinctly): lex iubet, vetat (dilucide, planissime)
- the law orders, forbids (expressly, distinctly): lex iubet, vetat (dilucide, planissime)