plasser

Dutch

Etymology

From plassen +‎ -er.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈplɑ.sər/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: plas‧ser
  • Rhymes: -ɑsər

Noun

plasser m (plural plassers, diminutive plassertje n)

  1. (childish) a peepee, a doodle (penis)
  2. (uncommon) a pee-er, one who urinates

Norwegian Bokmål

Noun

plasser m

  1. indefinite plural of plass

Verb

plasser

  1. imperative of plassere

Norwegian Nynorsk

Verb

plasser

  1. imperative of plassere