pościg

Polish

Etymology

Deverbal from poścignąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɔ.ɕt͡ɕik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɕt͡ɕik
  • Syllabification: po‧ścig
  • Homophone: pościk

Noun

pościg m inan

  1. pursuit, chase

Declension

Declension of pościg
singular plural
nominative pościg pościgi
genitive pościgu pościgów
dative pościgowi pościgom
accusative pościg pościgi
instrumental pościgiem pościgami
locative pościgu pościgach
vocative pościgu pościgi

Further reading

  • pościg in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pościg in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.