podnieść rękę

Literally, “raise one's hand”.

• IPA^(key): (normal speech) /ˈpɔd.ɲɛɕt͡ɕ ˈrɛŋ.kɛ/, (careful speech) /ˈpɔd.ɲɛɕt͡ɕ ˈrɛŋ.kɛw̃/
• Syllabification: pod‧nieść rę‧kę

podnieść rękę pf (imperfective podnosić rękę)

1. (intransitive, literally) to raise one's hand (to raise one's hand, usually as a gesture to e.g. ask a question, etc.)
2. (intransitive, figuratively) to raise one's hand (to assault physically, notionally with the hand or fist) [with na (+ accusative) ‘to whom’]
3. (intransitive, figuratively) to raise one's hand (to act against) [with na (+ accusative) ‘against whom/what’]

• ktoś podniósł rękę na kogoś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ktoś podniósł rękę na kogoś/coś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podnieść rękę in the Korpus Języka Polskiego PWN [PWN Corpus of the Polish Language]