podpowiedź
See also: podpowiedz
Polish
Etymology
Deverbal from podpowiedzieć. First attested in the 20th century.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /pɔtˈpɔ.vjɛt͡ɕ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔvjɛt͡ɕ
- Syllabification: pod‧po‧wiedź
Noun
podpowiedź f
- clue, tip; suggestion; hint (piece of information which may lead one to a certain point or conclusion)
- prompt; suggestion (reminder or cue)
Declension
Declension of podpowiedź
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | podpowiedź | podpowiedzi |
| genitive | podpowiedzi | podpowiedzi |
| dative | podpowiedzi | podpowiedziom |
| accusative | podpowiedź | podpowiedzi |
| instrumental | podpowiedzią | podpowiedziami |
| locative | podpowiedzi | podpowiedziach |
| vocative | podpowiedzi | podpowiedzi |
Related terms
noun
verbs
- podpowiedzieć pf, podpowiadać impf
- powiedzieć pf, powiadać impf
References
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “podpowiedź”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ podpowiedź in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- podpowiedź in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- podpowiedź in Polish dictionaries at PWN