podróżnik

Polish

Etymology

From podróż +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈdruʐ.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uʐɲik
  • Syllabification: po‧dróż‧nik

Noun

podróżnik m pers (female equivalent podróżniczka, diminutive podróżniczek)

  1. traveller

Declension

Declension of podróżnik
singular plural
nominative podróżnik podróżnicy/podróżniki (deprecative)
genitive podróżnika podróżników
dative podróżnikowi podróżnikom
accusative podróżnika podróżników
instrumental podróżnikiem podróżnikami
locative podróżniku podróżnikach
vocative podróżniku podróżnicy

Further reading

  • podróżnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podróżnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.