pogranicznik

Polish

Etymology

From pogranicze +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔ.ɡraˈɲit͡ʂ.ɲik/
  • Rhymes: -it͡ʂɲik
  • Syllabification: po‧gra‧nicz‧nik

Noun

pogranicznik m pers

  1. (colloquial) border guard
  2. (archaic) one who lives in the borderlands

Declension

Declension of pogranicznik
singular plural
nominative pogranicznik pogranicznicy/pograniczniki (deprecative)
genitive pogranicznika pograniczników
dative pogranicznikowi pogranicznikom
accusative pogranicznika pograniczników
instrumental pogranicznikiem pogranicznikami
locative pograniczniku pogranicznikach
vocative pograniczniku pogranicznicy
adjective
noun

Further reading

  • pogranicznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pogranicznik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.