pokarać

Polish

Etymology

From po- +‎ karać.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈka.rat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ka‧rać

Verb

pokarać pf

  1. (transitive) to punish in turn

Verb

pokarać pf (imperfective karać)

  1. (transitive, archaic) to punish
    Synonym: ukarać

Conjugation

Conjugation of pokarać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokarać
future tense 1st pokarzę pokarzemy
2nd pokarzesz pokarzecie
3rd pokarze pokarzą
impersonal pokarze się
past tense 1st pokarałem,
-(e)m pokarał 		pokarałam,
-(e)m pokarała 		pokarałom,
-(e)m pokarało 		pokaraliśmy,
-(e)śmy pokarali 		pokarałyśmy,
-(e)śmy pokarały
2nd pokarałeś,
-(e)ś pokarał 		pokarałaś,
-(e)ś pokarała 		pokarałoś,
-(e)ś pokarało 		pokaraliście,
-(e)ście pokarali 		pokarałyście,
-(e)ście pokarały
3rd pokarał pokarała pokarało pokarali pokarały
impersonal pokarano
conditional 1st pokarałbym,
bym pokarał 		pokarałabym,
bym pokarała 		pokarałobym,
bym pokarało 		pokaralibyśmy,
byśmy pokarali 		pokarałybyśmy,
byśmy pokarały
2nd pokarałbyś,
byś pokarał 		pokarałabyś,
byś pokarała 		pokarałobyś,
byś pokarało 		pokaralibyście,
byście pokarali 		pokarałybyście,
byście pokarały
3rd pokarałby,
by pokarał 		pokarałaby,
by pokarała 		pokarałoby,
by pokarało 		pokaraliby,
by pokarali 		pokarałyby,
by pokarały
impersonal pokarano by
imperative 1st niech pokarzę pokarzmy
2nd pokarz pokarzcie
3rd niech pokarze niech pokarzą
passive adjectival participle pokarany pokarana pokarane pokarani pokarane
anterior adverbial participle pokarawszy
verbal noun pokaranie

Further reading

  • pokarać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokarać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.