pokrzyczeć

Polish

Etymology

From po- +‎ krzyczeć.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈkʂɘ.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: po‧krzy‧czeć

Verb

pokrzyczeć pf

  1. (intransitive) to shout for some time

Conjugation

Conjugation of pokrzyczeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokrzyczeć
future tense 1st pokrzyczę pokrzyczymy
2nd pokrzyczysz pokrzyczycie
3rd pokrzyczy pokrzyczą
impersonal pokrzyczy się
past tense 1st pokrzyczałem,
-(e)m pokrzyczał 		pokrzyczałam,
-(e)m pokrzyczała 		pokrzyczałom,
-(e)m pokrzyczało 		pokrzyczeliśmy,
-(e)śmy pokrzyczeli 		pokrzyczałyśmy,
-(e)śmy pokrzyczały
2nd pokrzyczałeś,
-(e)ś pokrzyczał 		pokrzyczałaś,
-(e)ś pokrzyczała 		pokrzyczałoś,
-(e)ś pokrzyczało 		pokrzyczeliście,
-(e)ście pokrzyczeli 		pokrzyczałyście,
-(e)ście pokrzyczały
3rd pokrzyczał pokrzyczała pokrzyczało pokrzyczeli pokrzyczały
impersonal pokrzyczano
conditional 1st pokrzyczałbym,
bym pokrzyczał 		pokrzyczałabym,
bym pokrzyczała 		pokrzyczałobym,
bym pokrzyczało 		pokrzyczelibyśmy,
byśmy pokrzyczeli 		pokrzyczałybyśmy,
byśmy pokrzyczały
2nd pokrzyczałbyś,
byś pokrzyczał 		pokrzyczałabyś,
byś pokrzyczała 		pokrzyczałobyś,
byś pokrzyczało 		pokrzyczelibyście,
byście pokrzyczeli 		pokrzyczałybyście,
byście pokrzyczały
3rd pokrzyczałby,
by pokrzyczał 		pokrzyczałaby,
by pokrzyczała 		pokrzyczałoby,
by pokrzyczało 		pokrzyczeliby,
by pokrzyczeli 		pokrzyczałyby,
by pokrzyczały
impersonal pokrzyczano by
imperative 1st niech pokrzyczę pokrzyczmy
2nd pokrzycz pokrzyczcie
3rd niech pokrzyczy niech pokrzyczą
anterior adverbial participle pokrzyczawszy
verbal noun pokrzyczenie

Further reading

  • pokrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokrzyczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.