policjant

Polish

Etymology

From policja +‎ -ant.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈli.t͡sjant/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡sjant
  • Syllabification: po‧li‧cjant

Noun

policjant m pers (female equivalent policjantka)

  1. (law enforcement) policeman, police officer

Declension

Declension of policjant
singular plural
nominative policjant policjanci/policjanty (deprecative)
genitive policjanta policjantów
dative policjantowi policjantom
accusative policjanta policjantów
instrumental policjantem policjantami
locative policjancie policjantach
vocative policjancie policjanci
adjective
adverb
  • policyjnie
noun
noun phrases
  • policja dochodzeniowa
  • policja drogowa
  • policja obyczajowa
  • policja polityczna

Further reading

  • policjant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • policjant in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.